یادداشت دکتر کدخدایی؛
آیت‌الله مومن، زاهدی پارسا و به‌دور از تشریفات و کاملا مردمی و در کل انسانی بسیار ساده‌زیست بودند.
به گزارش اداره کل روابط عمومی شورای نگهبان دکتر کدخدایی طی یادداشتی در روزنامه فرهیختگان نوشت: مرحوم حضرت آیت‌الله مومن از فقهای برجسته حوزه علمیه قم بودند که قبل از انقلاب با حضرت امام(ره) همراهی و در نهضت اسلامی حضور داشتند. عملکرد ایشان چه آن زمانی که به‌عنوان طلبه‌ای پای درس حضرت امام(ره) بودند و چه بعد از آن‌که به دلیل مبارزات در دوران ستمشاهی در زندان‌ها و تبعیدها به‌سر می‌بردند، از ایشان یک عالم بزرگوار، مبارز، شجاع و مقاوم ساخته بود؛ عالمی که این روحیه را در طول دوران مسئولیت‌های مختلف بعد از انقلاب نیز همچنان حفظ کرد. ایشان مقام عالی قضایی داشتند و همراه شهیدبهشتی و بزرگواران دیگر در اوایل انقلاب به ساماندهی امور قضایی پرداختند و در همان زمان به دستور حضرت امام(ره) به عضویت فقهای شورای نگهبان منصوب شدند. من توفیق داشتم از سال 1380 و با حضور در شورای نگهبان از نزدیک با ایشان برخورد و مراوده داشته باشم. بی‌تردید ایشان عالمی متبحر، متخصص و دقیق‌النظر در مباحث فقهی بودند. سخت‌کوشی و وظیفه‌شناسی از خصایص اصلی آیت‌الله مومن بود و ایشان بسیار مقید بودند به اینکه نسبت به کارهایی که اجرا می‌شود در بازه زمانی خود پاسخ داده شود و البته از طرف دیگر هم عالمی مومن به اخلاق الهی بودند. درس‌های گسترده‌ای در مباحث اخلاقی از رفتار ایشان آموختیم.
آیت‌الله مومن، زاهدی پارسا و به‌دور از تشریفات و کاملا مردمی و در کل انسانی بسیار ساده‌زیست بودند. همه کسانی که منزل ایشان را در قم دیده‌اند، ساده‌زیستی ایشان برایشان روشن است و بر این امر صحه می‌گذارند. سادگی ایشان در حدی بود که تا کسی از نزدیک با ایشان مراوده نداشت، این حد از ساده‌زیستی برایش قابل باور نبود. ایشان بسیار ساده‌زیست، باتقوا و امانت‌دار بودند و همواره تاکید داشتند در حوزه بیت‌المال رعایت جوانب مختلف و از اسراف نیز پرهیز شود.
آیت‌الله مومن در امر نظارت استصوابی شورای نگهبان بسیار استوار و قاطع بودند. در احراز یا عدم احراز صلاحیت‌ها وقتی براساس اسناد و مدارک به یک جمع‌بندی و نتیجه‌ای می‌رسیدند، به‌واقع ایستادگی و مقاومت می‌کردند و تلاش داشتند همواره مُرّ قانون رعایت شود. از طرف دیگر هم اگر می‌دیدند خدایی‌نکرده حقی از بین می‌رود به‌شخصه سراغ افراد می‌رفتند و با تمام توان از پایمال‌شدن حق جلوگیری می‌کردند. این از ویژگی‌های آیت‌الله مومن بود که برای احقاق حق از تمام توان خود استفاده می‌کردند. گاهی اوقات شخصا به سراغ افراد می‌رفتند و پیگیری می‌کردند تا حقی از کسی ضایع نشود. این دو ویژگی ایشان بسیار مشهود بود. حدود دو تا سه ماه پیش ایشان بعد از جلسه شورای نگهبان در تهران ماندند و ناهار را من خدمت ایشان بودم. خاطرات خیلی خوبی را برای من بازگو کردند. از ایشان سوال کردم امروز برای چه ماندید و قم تشریف نبردید، گفتند با حضرت‌آقا ملاقات دارم. قرار است خدمت ایشان برسم. خودشان توضیح دادند چندی‌قبل در عتبات حضور داشتند و یک جوان روستایی که ظاهرا اهل یکی از روستاهای اطراف اصفهان بود به حرم متوصل شده بود. آیت‌الله مومن نیز در حرم مشرف بودند. آن جوان به آیت‌الله مومن می‌گوید من درخواست دارم که در یکی از دیدارها خدمت مقام معظم رهبری برسم و ایشان از او می‌خواهند که نامه‌ای بنویسد که آیت‌الله مومن به رهبری برساند. آن روز آیت‌الله مومن بعد از جلسه شورای نگهبان در تهران مانده بودند که امانت و درخواست آن جوان را به رهبری برسانند.
این نکته بسیار دقیقی است و نشان از روح بلند مرحوم حضرت آیت‌الله مومن داشت که برای یک درخواست که تا این حد ساده به چشم می‌آمد، وقت گذاشته و رعایت امانت را کرده بودند و پای قول خود ماندند. آیت‌الله مومن به‌معنای واقعی کلمه مومن بودند. روح آن بزرگوار میهمان داماد شهید مدافع حرمش است و ان‌شاءالله در جوار رحمت الهی و با اولیای خدا محشور باشند.
منبع: روزنامه فرهیختگان
