یادداشت وارده؛
تعریف انتخابات آزاد از منظر امام خمینی (ره)
شرکت در انتخابات آزاد و منصفانه یکی از شیوه های مشارکت سیاسی است که زمینه تحقق و توسعه مشارکت سیاسی مردم را فراهم می آورند و آن را تضمین می کنند.
شرکت در انتخابات آزاد و منصفانه یکی از شیوه های مشارکت سیاسی است که زمینه تحقق و توسعه مشارکت سیاسی مردم را فراهم می آورند و آن را تضمین می کنند.
لذا مسئله انتخابات از بدو تشکیل نظام جمهوری اسلامی مورد توجه مسئولان کشور قرار داشته و تا به امروز که قریب به 33 سال از تشکیل آن می گذرد، دوره ای را نمی توان یافت که در آن انتخابات به بهانه ای نظیر اختلافات سیاسی ، ناآرامی های داخلی و حتی تهاجم نظامی دشمن بیگانه تعطیل شده باشد .
اما به راستی چرا مقوله ای نظیر انتخابات، علی رغم تنش ها و چالش های نهفته در پس آن ، تا به این حد مورد توجه مسئولان یک نظام سیاسی قرار دارد ؟
برای پاسخ به این سئوال می بایست نخست به ماهیت و اهمیت انتخابات از منظری حقوقی و قانونی پرداخت تا بتوان از این طریق ضمانت های اجرایی برگزاری سالم آن را در یک نظام سیاسی بدیع نظیر جمهوری اسلامی ایران اکتشاف کرد و در گام دوم به سراغ ایدئولوژی و آرمانهای رهبران و مسئولین چنین نظامی رفت تا با کنکاش در پس پرده آن، اغراض و اهداف اصلی آنان از تاکیدات مکررشان بر اهمیت و ضرورت انتخابات را احصا و استخراج کرد.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، انتخابات را به دفعات مطرح کرده و ابعاد مختلف آن را مورد توجه قرار داده است .
بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، حکومت و حق ولایت از آن خدای متعال است که آن را از طریق مردم برای سعادت و هدایت آنان در جهان به ودیعه گذارده است . در اصل پنجاه و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در توضیح این مطلب چنین آمده است: «حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست، و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعی حاکم ساخته است . هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد.»
اما اولین اصلی که به انتخابات می پردازد و آن را به صراحت مطرح می کند اصل ششم است که مقرر می دارد: در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکاء آرای عمومی اداره شود از راه انتخابات: «انتخاب رئیس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها، یا از راه همه پرسی در مواردی که در اصول دیگر قانون اساسی بیاید.»
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در فصل اول خود و 14 اصل به هم پیوند خورده آن ، به دفعات از انتخابات و ضرورت برگزاری آن در نظام برآمده از انقلاب شکوهمند بهمن 57 ، تاکید کرده تا هر گونه شائبه نسبت به خلأ قانونی در این زمینه را مرتفع کرده باشد .
این در حالی است که رهبران و پیشگامان انقلاب اسلامی نیز در طول سه دهه گذشته بر این نکته متفق القول بوده اند که انتخابات نماد سلامت و پویایی انقلاب و حمایت مردم از دستاوردهای آن است و تحت هیچ شرایطی نباید نسبت به تضعیف و یا تحریف آن اقدام کرد. این موضوعی است که محور تفاوت تمایز گفتمان اصیل انقلاب در حوزه انتخابات را از کارکردهای ریاکارانه آن در نظام طاغوت نمایان می کند.
حضرت امام (ره) در تبیین این مسئله و تشریح وضعیت مجلس شورای ملی در قبل از پیروزی انقلاب اسلامی می فرماید: «ما دیدیم که اسلام و کشور ایران چه صدمات بسیار غم انگیزی از مجلس شورای غیر صالح و منحرف از بعد از مشروطه تا عصر رژیم جنایتکار پهلوی و از هر زمان بدتر و خطرناکتر در این رژیم تحمیلی فاسد (پهلوی) خورد و چه مصیبتها و خسارتهای جان فرسا از این جنایتکاران بی ارزش و نوکر مآب به کشور و ملت وارد شد . از بعد از مشروطه هیچ‌گاه به قانون اساسی عمل نشده .»
این رویکرد مترقی و ملی به مقوله انتخابات آن هم از جانب رهبری کاریزما و معنوی، گواه آن است که انتخابات می تواند راهکاری امن و سهل الوصول برای تامین سعادت ملت و کشور باشد . شاهد این مدعا را می توان در رهنمودهای امام راحل نسبت به ضرورت حضور مردم در انتخابات و قدردانی از این نعمت الهی ملاحظه کرد آنجا که می فرمایند: «اکنون با عنایت پروردگار و همت ملت
عظیم الشان سرنوشت کشور به دست مردم افتاده و وکلا از خود مردم و با انتخاب خودشان بدون دخالت دولت و خان های ولایات به مجلس شورای اسلامی راه یافتند و امید است که با تعهد آنها به اسلام و مصالح کشور جلوگیری از هر انحراف بشود.»
با این توضیحات مشخص می شود که چرا نخبگان سیاسی با مهم ارزیابی کردن مسئله انتخابات ،ضرورت مشارکت مردمی در هر چه باشکوهتر برگزار شدن آن را مورد تایید و تاکید خود قرار داده اند و بر اهتمام عمومی نسبت به امر خطیر انتخابات و گزینش کاندیدای اصلح تاکید دارند.
منبع: روزنامه رسالت
لینک کوتاه :
