دکتر محسن اسماعیلی
داستان زندگى او، از ولادت تا شهادت گنجینه بسیار کم نظیرى براى تهذیب فرد و تاسیس جامعه اى است که تراز قرآن و آرمان دیرینه بشریت بوده و هست.
او نشان داد که چگونه مى توان در اوج عرفان فردى، حماسه جمعى آفرید و چگونه سراینده پر شور نیایش هایى چون عرفه مى تواند بر مسند خطبه هاى سیاسى هم بنشیند و براى اصلاح جامعه و مردم (ونه اصلاح دین؛ آن گونه که برخى به اشتباه گفته اند و نوشته اند) شمشیر هم بکشد و شاید همین نیز یکى از رازهاى محبت مکنون او در قلب ها است. آتشى که از عشق به او در دلها تا ابد شعله مى کشد و فروکش هم نخواهد کرد، تنها یک خبر غیبى نیست که پیامبر خدا از اراده تکوینى رب داده باشد؛ چه بسا همین جامعیت اضداد هم- که البته از پدر نیز به ارث برده است- جذابیتى مضاعف به سالار شهیدان داده است. تمایل فطرى ما انسان ها کششى قابل درک به سوى کسانى دارد که در اوج معنویت و عرفان، از درد همنوعان نیز غافل نباشند و نه تنها مصباح هدایت اند که سفینه نجات نیز به شمار مى روند. حسین علیه السلام افزون بر همه کمال ها و حسناتى که اهل عصمت و طهارت داشته اند، داراى ویژگى هاى منحصر به فردى هم هست که از گذشته هاى دور تحت عناوینى نظیر، خصایص الحسینیه، محور تحقیق و تدوین بوده است و این یکى از آن خصایص است.
او نه تنها همانند مصباحى جهان افروز تا ابد روشنى بخش جویندگان حقیقت است و به آنان ارائه طریق مى کند که مانند سفینه نجات، دستگیر غرق شدگان دریاى جهالت و بطالت هم هست و تا ایصال به مطلوب آنان را رها نمى کند. درست است که بنا به تشبیه پیامبر خدا مثل اهل بیت (همه و تک تک آنان) مثل کشتى نوح است که هر کس بر آن سوار شود نجات مى یابد و هر کس از آن سربپیچد هلاک مى شود، اما سالار شهیدان افزون بر این، کشتى نجات است. او به انتظار نمى نشیند تا درماندگان خود به سراغ او آیند؛ بلکه همانند یک مامور نجات غریق به دنبال نیازمندانى مى چرخد که ممکن است حتى به نیازخود نیز آگاه نباشند و چنین است که پیامبر مى فرماید: ان الحسین مصباح الهدا و سفینه النجاه و باز بر همین اساس است که شمار هدایت شدگان به واسطه او در دنیا افزون تر و مشمولان شفاعتش در آخرت انبوه ترند.
مى دانم و مى دانیم که امامان همه نور واحدند، اما همچنین مى دانیم که هر یک ممکن است در تجلى اسم یا اسماء، خاص الهى ظهور بیشترى داشته باشند و این با نور واحد بودن آنان منافاتى ندارد.
اینک ماییم و حسین؛ هدایت و شفاعت او را در دعا و عمل طلب مى کنیم و با فروتنى تمام در برابر قله نادیدنى عظمت او سر فرود مى آوریم و به همه آنان که در طول تاریخ به راه او رفته اند درود مى فرستیم؛ رجالى را مى گویم که مومنانه بر پیمان خود ایستادند، چه آنان که شهد شهادت نوشیدند و چه آنان که منتظرند و هنوز هم پاسدار عهد خویش اند و چرب و شیرین دنیا و یا بى مهرى این و آن نتوانسته است عزت و غیرت حسینى را از آنان برباید.
این روز بزرگ بر همه آنان مبارک و خجسته باد.
منبع: روزنامه جام جم
