
آقای علیزاده شخصیت مورد اعتماد ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران بود. به این اعتبار که پنج دوره قوه قضائیه و قوه مقننه پیاپی و بلا انقطاع و به رغم تحولات و تغییرات 30 سالهی اخیر کشور، به ایشان رأی اعتماد داد.
این امر یک نوع سبقت گرفتن از بی شمار افرادی است که قول و عملشان در معرض رأی و اعتماد مردم قرار گرفته و یا ممکن است قرار بگیرد.
رسیدن به چنین درجه و جایگاهی بدون تردید مربوط به خصایصی است که به زندگی شخصی، خانوادگی، محلی، ملی و ابعاد مختلف عقیدتی فرد باز میگردد. در واقع اگر قابلیتهای خدادادی ایشان از جمله توجه به دینداری، پرهیز از نفاق، ریا و امور پَست دنیایی نمیبود، دستیابی به چنین جایگاهی امکانپذیر نمیشد.
شجاعت این استاد بیادعا و برجسته و دفاع از حق، از طفولیت ایشان تا آخرین لحظات عمر در خانوادهای که ایشان متولد شد و جامعهای که در آن زندگی کرد و جهانی که با آن مواجه بود زبانزد است. اگر بنده به عنوان یک جزء از منطقهی سوادکوه، افتخار با ایشان زیستن را داشته و درک نموده باشم نمیتوانم از حقیقتی که در حقمداری از ایشان یافته و آزمودهام از نظر دور بدارم. ایشان سعید زیست و باسعادت و نام نیک و در اوج محبوبیت میان هموطنان خود از دنیا رحلت کرد. شناختن ایشان برای آیندگان نیاز به مرور لحظات زندگی ایشان دارد که انشاءالله انجام خواهد پذیرفت و اسطورهای خواهد شد برای مردم و ملّتی که برای حاکمیت حق، حکومت اسلامی و نظام جمهوری اسلامی در جهان به آن نیاز دارند. عشق به اهل بیت (ع) و ولایتمداری، ایشان را نزد اولیاء محترم نمود و احترام ایشان را مردم و آشنایان حفظ نمودند و ان شاءالله محفوظ خواهد ماند.